Σήμερα η καλημέρα δεν είναι εύκολη.
Κουβαλά ιστορίες που δεν λέγονται δυνατά.
Φόβους που ψιθυρίζονται.
Και γυναίκες που έμαθαν να στέκονται όρθιες, ακόμα κι όταν όλα μέσα τους είχαν σπάσει.
Παραδώσαμε τρόφιμα σε δομή φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών.
Σακούλες γεμάτες μακαρόνια, ρύζι, κονσέρβες.
Απλά πράγματα.
Απολύτως απαραίτητα.
Γιατί η ασφάλεια ξεκινά από κάτι πολύ βασικό:
από ένα πιάτο φαγητό χωρίς φόβο.
Από μια κατσαρόλα που βράζει χωρίς φωνές.
Από ένα τραπέζι που δεν χρειάζεται να κοιτάς πίσω από τον ώμο σου.
Κάθε σακούλα ήταν ένα «δεν είσαι μόνη».
Ένα «σ’ ακούμε».
Ένα «αξίζεις να ζεις χωρίς πόνο».
Δεν χρειάστηκαν λόγια.
Τα μάτια τα είπαν όλα.
Ευγνωμοσύνη, συγκίνηση, μια μικρή ανακούφιση.
Σαν να πήραν ανάσα.
Κάποιες καλημέρες δεν έχουν χαμόγελα.
Έχουν υπόσχεση.
Ότι όσο υπάρχει άνθρωπος για άνθρωπο,
υπάρχει ελπίδα.
Καλημέρα σε όλες τις γυναίκες που παλεύουν να ξανασταθούν.
Και σε όσους επιλέγουν, έστω και σιωπηλά,
να είναι δίπλα τους!!!
