Με λένε Μαρία…

(Αυτή η ιστορία είναι αφιερωμένη σε σας τους κλειδαροτρυπαίους)

Με λένε Μαρία…

Πριν 3 χρόνια,στα 36 μου, έπαθα εγκεφαλικό έχοντας 3 παιδιά. Κατέληξα σε αναπηρικό αμαξίδιο και ο άντρας μου έγινε γονιός και για τους δύο μας. Όλες οι πόρτες κλειστές, οι τσέπες άδειες. Οι οργανισμοί ως εκεί…..

Δεν το έβαλα ποτέ κάτω. Σκεφτόμουν μόνο τα θετικά και έπαιρνα δύναμη. Ήμουν τόσο αισιόδοξη. Το μόνο που λειτουργούσε πάνω μου ήταν το μυαλό μου. Τίποτα άλλο, πιστέψτε το! Με τη δύναμη του μυαλού μου λοιπόν πήρα φόρα με το καρότσι και μπήκα μέσα στην Κλειδαρότρυπα που έβλεπα μπροστά μου στο διαδίκτυο. Και εκεί έμεινα! Η κλειδαρότρυπα έγινε οικογένειά μου. Μπήκε στο σπίτι μου. Μου έφερνε τα πράγματα που ψώνιζε με τα χρήματα που έβρισκε από τις δικές σας αγορές σας. Μου πλήρωνε τους λογαριασμούς. Είχαμε φτάσει πια να γελάμε με το πρόβλημα κ έτσι να το ξορκίζουμε όχι να το κλαίμε.

Μιλούσαμε στο τηλέφωνο με την Εύη και μου έλεγε “μιλά καλά παιδάκι μου, πώς μιλάς έτσι λες και έχεις πάθει εγκεφαλικό;” και απαντουσα “εγώ καλά μιλάω, εσύ έχεις πρόβλημα στα αυτιά!”

Και γελούσαμε τόσο πολύ.

Σημερα είμαι όπως με βλέπετε στο βίντεο.

Μία φυσιολογική μανούλα που περπατάει και φροντίζει την οικογένειά της που θυσιάστηκε τόσα χρόνια για μένα.

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα μελη της Κλειδαρότρυπα ΑΜΚΕ πού με βοηθούσατε χωρίς να με ξέρετε.

Και να στείλω ένα μήνυμα για όσους περνάνε τον αγώνα τους!