Μια γυναίκα που γνώρισε την αστεγία τη σκληρότητα και τη μοναξιά, κρατά πια το κλειδί ενός νέου σπιτιού. Και μαζί με αυτό, την υπόσχεση ότι η ζωή μπορεί να αλλάξει όταν κάποιος απλώνει το χέρι.
Της παραδωσαμε…λίγες οικοσυσκευές — ένα βραστήρα, μια τοστιέρα, πιάτα, τάπερ. Μικρές καθημερινές λεπτομέρειες που για εκείνη ηταν η πρώτη της «ζεστασιά» μετά από καιρό. Ήταν το σημάδι ότι κάπου ανήκει ξανά.
Κάθε τέτοια προσφορά δεν είναι απλώς πράγματα. Είναι μια ευχή: να μη μείνει κανείς μόνος στην προσπάθεια να ξανασταθεί.
Μαζί με εσάς…χάρη σε εσάς…κοντά σε εσάς…μια καλημέρα με καρδιά ανοιχτή
