Με λένε Μαρία…

(Αυτή η ιστορία είναι αφιερωμένη σε σας τους κλειδαρότρυπαιους)

Με λένε Μαρία.

Πριν 3 χρόνια,στα 36 μου έπαθα εγκεφαλικό έχοντας 3 παιδιά. Κατέληξα σε αναπηρικό αμαξίδιο κ ο άντρας μου να γίνεται -γονεις κ για τους δύο μας. Όλες οι πόρτες κλειστές, οι τσέπες άδειες. Οι οργανισμοί ως εκεί…..

Δεν το έβαλα ποτέ κατω. Σκεφτόμουν μόνο τα θετικά κ έπαιρνα δύναμη. Ήμουν τόσο αισιόδοξη. Το μόνο που λειτουργούσε πάνω μου ήταν το μυαλό μου. Τίποτα άλλο πιστέψτε το. Με τη δύναμη του μυαλού μου λοιπόν πήρα φόρα με το καρότσι και μπήκα μέσα στην Κλειδαρότρυπα που έβλεπα μπροστά μου στο διαδίκτυο. Και εκεί έμεινα! Οι κλειδαρότεροι που έγινε οικογένειά μου. Μπήκε στο σπίτι μου. Μου φερνε τα πράγματα που ψώνιζε με τα χρήματα που εβρισκε από τις δικές σας αγορές σας. Μου πλήρωνε τους λογαριασμούς. Είχαμε φτάσει πια να γελάμε με το πρόβλημα κ έτσι να το ξορκίζουμε όχι να το κλαίμε.

Μιλουσαμε στο τηλ με την Εύη και μου λέγε”μιλά καλά παιδάκι μου πώς μιλάς έτσι λες και έχεις πάθει εγκεφαλικό;” και απαντουσα”εγώ καλά μιλάω εσύ έχεις πρόβλημα στα αυτιά”

Κ γελούσαμε τόσο πολύ.

Σημερα είμαι όπως με βλέπετε στο βίντεο.

Μία φυσιολογική μανούλα που περπατάει και φροντίζει την οικογένειά της που θυσιάστηκε τόσα χρόνια για μένα.

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα μελη της Κλειδαρότρυπα ΑΜΚΕ πού με βοηθούσατε χωρίς να με ξέρετε.

Και ενα μνμ για όσους περνάνε τον αγώνα τους